Wat een prachtig boek is dit.
Een van de paragrafen hieruit (hoofdstuk VII, par.20*: The Denial of St. Peter during the Passion) werd mij een aantal jaren geleden toegezonden door het Catholic Dispatch Internet Apostolate. Sindsdien rustte ik niet voordat ik het boek in handen had waaruit deze paragraaf genomen was.
Ik vond het tenslotte op Amazon. Het is nog steeds verkrijgbaar.

De schrijver was Aartsbisschop van Bombay van 1919-1926.
In zijn bovengenoemd boek vult hij de historische leemten aan over de Passie van Jezus met een zeer ontroerende meditatieve vertelling, gebaseerd op een eeuwenlange geschiedenis en cultuur, en zijn eigen diepe geestelijke inzichten. De beschouwingen en gevoelens van Jezus' gezellen en tijdgenoten zoals die aangereikt worden in het Evangelie, en de subtiele en niet-zo-subtiele gebeurtenissen die plaatsvonden rondom Jezus als Hij Zijn meest tragische en triomferende moment beleeft, weet hij te verenigen en meesterlijk tot leven te brengen.
De aanspreektaal van de citaten uit de H. Schrift tenslotte is niet de gewone hedendaagse aanspreektaal (meer of minder beleefd is in het engels hetzelfde woord zoals bekend) maar de oude beleefdheidsvorm. Daardoor krijgen de uitspraken iets van een onveranderlijke gevoelswaarde die je zo gemakkelijk deelt met de Kerk in vroegere eeuwen, iets plechtigs ook waardoor je ook op die manier als het ware als vanzelf binnengetrokken wordt in de bovennatuurlijke visie van de schrijver.
En dit is het unieke van dit boek: je beleeft de Passie echt samen met Jezus' tijdgenoten. Je moet je hierbij uiteraard de riten indachtig zijn van het Joodse Paasmaal, dat uit 4 delen bestaat.

Deze zijn in het kort als volgt:
In het begin wordt een plechtige zegen over de 1e beker wijn uitgesproken, waarna een schaal bittere kruiden rondgedeeld wordt als herinnering aan de bittere slavernij in Egypte.
Daarna wordt het verhaal over de Uittocht voorgelezen en de kleine Hallel (psalm 113) gezongen, waarna de 2e beker wijn gedronken wordt.
Vervolgens wordt de hoofdmaaltijd opgediend bestaande uit lam en ongedesemd brood, hetgeen voorafgaat aan het drinken van de 3e beker wijn (beker der zegening).
Tenslotte volgt het hoogtepunt van het Paasmaal met het zingen van de grote Hallel (psalm 114-118) en het drinken van de 4e beker (beker der voleinding).
Paulus brengt de instelling van de Eucharistie in verband met de 3e beker (I Kor. 10, 16), nadat Judas zijn weg was gegaan.
Direkt na de instelling onderbrak Jezus de maaltijd en ging Hij met zijn leerlingen naar de Hof van Olijven, terwijl zij dan zeer waarschijnlijk onderweg de grote Hallel zongen.
De 4e beker dronk Hij tenslotte op het kruis, waarna Hij stierf (zoals Hij gezegd had: Ik verzeker U, Ik zal niet meer drinken van de vrucht van de wijnstok tot de dag waarop Ik de nieuwe oogst zal drinken in het Koninkrijk van God; Mc 14,25).

Calvarië begon dus met de Eucharistie, en de Eucharistie eindigde op Calvarië. Waarlijk, de Eucharistie en Calvarië zijn één en hetzelfde Offer. De Joodse riten schreven echter niet alleen voor dat het lam gedood moest worden, maar ook dat het gegeten moest worden.
Wie precies de Schrift volgt komt dan ook niet zozeer uit bij een "(laatste) avondmaal", een uitdrukking die altijd meer doet denken aan een (afscheids)diner dan aan Jezus' Pascha, maar bij de Eucharistie als de Offermaaltijd die in iedere viering wordt geaktualiseerd, omdat het geofferde Lam voortleeft.

* Deze paragraaf is in zijn geheel te vinden in mijn homepage. Klik op: